بالاترين هنر در جنگ اين است كه كشور دشمن را دست نخورده و كامل تصرف كرد. تخريب و انهدام آن سودي ندارد. همچنين دستگيري نفرات ارتش دشمن بهتر از نابود كردن آن‌هاست.

جنگ اطلاعاتي با انقلاب اطلاعات ظهور پيدا كرده‌است. اين انقلاب به دليل دامنه وسيع و تاثيرات گسترده آن مي‌تواند سبك نويني از جنگ را ارائه بدهد.
مارتين ليبيكي، از محققان برجسته موسسه مطالعات استراتژيك در دانشگاه دفاع ملي، در كتاب «جنگ اطلاعاتي چيست؟» مي‌نويسد «تلاش براي درك مفهوم جنگ اطلاعاتي مانند اين است كه چند نفر نابينا بخواهند با لمس كردن بخش‌هاي مختلف يك فيل بگويند كه اين موجود چيست. جنگ اطلاعاتي نيز شامل بخش‌هاي مختلف و متعددي ميشود.» تلاش براي داشن نگرش جامعه نگرانه در تعريف جنگ اطلاعات نكته ايست كه بايد حتماً به آن توجه شود.
مگان برنز در سال ۱۹۹۹ با نگرشي كلي تريف زير را ارئه مي‌دهد «جنگ اطلاعاتي طبقه يا مجموع‌هاي از تكنيك‌ها شامل جمع‌آوري، انتقال، حفاظت، ممانعت از دسترسي، ايجاد اغتشاش و افت كيفيت در اطلاعات است كه از طريق آن يكي از طرفين درگير بر دشمنان خود به مزيتي چشمگير دست يافته و آن را حفظ مي‌كند.»
مارتين ليبيكي ضمن وفادارماندن به تعريف كاملاً نظامي از جنگ اطلاعاتي هفت شكل مختلف جنگ اطلاعاتي را به شرح زير نام مي‌برد

• جنگ فرماندهي و كنترل كه هدف آن قطع كردن سر دشمن، يعني از بين بردن مغز متفكر دشمن، است.
• جنگ برپايه اطلاعات كه متشكل از طراحي، حفاظت و ممانعت از دسترسي به سيستم هائي است كه براي برتري بر فضاي نبرد در جستجوي دانش كافي هستند.
• جنگ الكترونيك تكنيك‌هاي راديوئي، الكترونيك، يا رمزنگاري.
• جنگ رواني كه در آن از اطلاعات براي تغيير ذهنيت و طرزفكر دوستان، بي طرف‌ها، و دشمنان استفاده مي‌شود.
• جنگ هكرها كه در آن به سيستم‌هاي رايانه‌اي حمله مي‌شود.
• جنگ اطلاعاتي اقتصادي ايجاد مانع در برابر اطلاعات يا تسهيل جريان اطلاعات با هدف كسب برتري اقتصادي.
• جنگ سايبر تركيبي از همه موارد شش‌گانه بالا.